Op werkdagen voor 23:00 besteld, morgen in huis Gratis verzending vanaf €20

Nieuws

100 Jaar Harvard Business Review

In 1922 publiceerde de Harvard Business School het eerste Review, een managementmagazine dat theorie en praktijk (de cases) aan het bredere managementpubliek presenteerde. Het was niet toevallig dat dit initiatief genomen werd toen de managementrage om zich heen sloeg.  

Bertrand Weegenaar | 25 april 2022 | 4-5 minuten leestijd

Het eerste Master of Business Administration (MBA) programma was uniek in zijn soort én volgde de principes van Taylors wetenschappelijke managementmethode. Harvard was niet de eerste business-school, al in 1881 had Wharton School de primeur. Harvard zou al snel uitgroeien tot de meest exclusieve, met de meest gelezen en beluisterde hoogleraren, tevens publicisten in de Harvard Business Review (HBR) en auteurs van honderden spraakmakende en trendsettende managementideeën. De Verenigde Staten hadden in de twee laatste jaren van de Eerste Wereldoorlog een eigen industriële revolutie doorgemaakt, waar veel kennis uit te halen viel. De belangstelling voor de MBA nam snel toe. Terwijl ook de eerste grote internationale bedrijven als General Motors, General Electric, Procter & Gamble, begonnen te ontstaan.

Drucker

In de periode voor de Tweede Wereld was HBR gericht op alumni en hoger management. De casuïstiek was taai en goede redacteuren waren er nog niet. Hoogleraren bleken ook niet de beste schrijvers te zijn. Kortom HBR moest volwassen worden. Dit zou na de Tweede Wereldoorlog snel gebeuren. Het tij zat mee. Europa kon zich dankzij de Marshall Hulp weer opbouwen en kennis moest weer geleerd worden. Azië stond een inhaalslag te wachten die ruim dertig jaar zou duren en Japan een nieuwe economische kans ging geven. Ook hiervoor was kennis van economie en management nodig. Met de zeer actieve Peter Drucker had Amerika zijn eerste grote managementgoeroe in huis. Zijn Concept of the Corporation (1946) werd een wereldhit. Het zou de manier waarop bedrijven georganiseerd en gemanaged werden decennialang bepalen. En Drucker ging schrijven voor HBR. Hij zou zich ook verbinden aan Harvard Business School als hoogleraar. Hij was een zeer productieve en creatieve denker met honderden artikelen en tientallen boeken op zijn naam. Hoogtepunten van zijn HBR-artikelen zijn in 2006 verschenen onder de titel Classic Drucker.

Levitt

De gouden jaren van de Review kwamen vanaf de jaren ’80 onder het redactionele gezag van Theodore Levitt. Hij veranderde de inhoud van een zwaar op strategische artikelen leunend magazine naar een toegankelijke (bijna) glossy. De thema’s werden breder en de artikelen eenvoudiger. Honderden en honderden artikelen konden uitgroeien tot boeken. Nieuwe bedrijfsideeën, managementtheorie - en technieken werden beschreven door aankomende en bestaande denkers als Michael Porter (o.a. 5 krachten model), Clay Clayton Christensen (disruptie), Rosabeth Moss Kanter, John Hagel III, Gary Hamel en C.K. Prahalad (kerncompetenties). Om er maar een paar te noemen. Mensen die acteerden als docent en adviseurs (voor de praktijkervaring en de centen). Als adviseurs waren ze vaak verbonden aan McKinsey die ook weer hun talenten bij Harvard selecteerde. Ze waren ook schrijvers van artikelen en daarna boeken. Deze kwamen dan weer vaak uit bij HBSP. Levitt had een zeer succesvol internationaal model geschapen. We kunnen gerust stellen dat de HBR het model van modern management en -denken al ruim 60 jaar bepaalt.

Affaire

Elke bedrijf kent zijn ups- en downs. In 2002 brak er een schandaal uit toen HBR-hoofdredactrice Suzy Wetlaufer een affaire kreeg met het onderwerp van een van haar artikelen: Jack Welch, voormalig CEO van General Electric. De affaire lekte uit, Suzy moest het veld ruimen maar werd wel gelukkig met haar Jack. Ze schreven samen succesvolle boeken als Winning en The real-life MBA. Natuurlijk werden deze niet bij HBSP uitgegeven.

De schop

In 2008 ging de schop er bij HBR door. Niet ondenkbaar is dat methoden uit de Review een bedrijfscultuur veroorzaakt hadden die de crisis van 2008 inluidde. Het was niet de eerste waarschuwing dat de invloed van het werk in Review en boeken bij HBSP leidde tot ongewenste situaties. In 2000 verscheen eerst het artikel en daarna het boek Leading the Revolution van Gary Hamel dat methoden beschreef en aanmoedigde om toptalent (vaak opgeleid bij Harvard) in bedrijven alle ruimte te geven. Veel voorbeelden kwamen uit de stal van Enron. CEO Jeffrey Skilling had een Harvard MBA en een carrière bij McKinsey en kwam zo bij Enron terecht. In 2001 stortte dit kaartenhuis in. Ook toptalent moet gemanaged worden, anders kan het tot grote schade leiden. Hamel (in samenwerking met Michele Zanini) heeft zich in 2020 gerevancheerd met het goed onderbouwde Humanocracy. Daarnaast had HBR de onlinewereld lang genegeerd. Inmiddels is de hele catalogus online in eveneens een glossy website.

Ignatius

Sinds 2009 staat Adi Ignatius, weggehaald bij Times, als hoofdredacteur aan het roer. De financiële crisis had HBR laten zien dat ze niet meer aangesloten waren bij de wensen van hun publiek. Thema’s waar HBR zich de afgelopen jaren in is gaan ontwikkelen zijn (naast de traditionele leiderschap en strategie): diversiteit, innovatie, zelfmanagement, emotionele intelligentie en leiden van teams. De Guide to - reeks is een goede manier voor managers om bekend te raken met de essentiële kennis. Ik noem bijvoorbeeld: Guide to Delivering Effective Feedback.

Harvard Business Review is er inmiddels 100 jaar. Namens leidinggevend en management Nederland: gefeliciteerd!

Over Bertrand Weegenaar

Bertrand Weegenaar is als hogeschooldocent HBO-ICT werkzaam op Windesheim. Zijn voorliefde ligt bij de onderwerpen strategie, marketing, geschiedenis; biografieën en internet; e-business. 

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden