De eerste 50 pagina's van Wake up to grow Journal word je als lezer geïnformeerd en aangemoedigd over de inhoud en het doel van dit dagboek en vervolgens mag je zelf een maandje of vijf los en elke ochtend en avond nadenken over je leven.
Laat ik beginnen met hoe dit boek eruit ziet, het is een mooi gebonden hardcover boek dat rustig en helder is vormgegeven met een zachte zandkleurige steunkleur. Het ziet er prettig uit en maakt voor de hoofdteksten gebruik van een minimalistisch schreefloos lettertype. De vormgeving is dus fijn en past volgens mij ook bij de reflectie die het beoogt. Het leidt niet af en is overzichtelijk.
Engels
Dan naar de tekst. Het eerste wat ik kwijt wil en wat ook al een beetje te verwachten viel met de titel, is het overvloedige en vooral ook overbodig gebruik van het Engels. Misschien ben ik ouderwets of een purist, maar dit leidt mij, in tegenstelling tot de rustige vormgeving, enorm af. Ik krijg er spontane managementmumbojumbokriebels (mooi woord voor scrabble) bij. Voorbeelden te over: 'journalen' als werkwoord, waar ook mijn dagboek bijhouden kan staan, 'connecten' waar gewoon verbinden kan staan, struggles waar worstelingen kan staan, enzovoort.
Het boek begint met zo'n 50 pagina's inleiding over het hoe en waarom en ik kan er zo ettelijke van dit soort voorbeelden uitplukken. Net als het 'zetten van intenties', wat ook 'je voornemen om' kan zijn. Om maar even in de stijl van Van Toor te blijven: this stuff makes me cringe. Ik begrijp de bedoeling er niet van en krijg eerder de indruk dat dit type taalgebruik vooral afleidt van de verder goede intenties.
Een contenter mens
Dan naar de inhoud, de eerste ongeveer 50 pagina's geven een toelichting over het boek, waarin ik op het eerste gezicht veel herken uit bijvoorbeeld mindfulness-, zelfcompassie- en ACT-benaderingen. Dat zijn zaken die volgens mij wel degelijk ergens op slaan en zin hebben. De lezer, reflectant en uiteindelijke dagboekinvuller wordt uitgelegd hoe en wat, dat nadenken over waar je dankbaar voor bent je een contenter mens maakt, dat je beter kleine veranderingen kan maken die je kan volhouden, zodat je ze in kan laten slijten en dat als -bijvoorbeeld- het eens een dagje niet is gelukt om je dagboek in te vullen, er zolang je leeft elke dag een nieuwe kans is om opnieuw aan de slag te gaan. Voor mij niks nieuws onder de zon, maar wellicht voor de doelgroep van dit boek wel.
Dagboekdeel
Na de inleiding komt het dagboekdeel van het boek, dat je 150 dagen lang kan invullen. Dit dagboekdeel bestaat uit een ochtend- en avonddeel, die ook in vormgeving helder onderscheiden zijn. In de ochtend word je als lezer/schrijver geacht steeds minimaal een en maximaal drie dingen op te schrijven waar je dankbaar voor bent. Verder kan je uit een aantal vakjes aankruisen hoe je je die dag wilt voelen en noteren wat je gaat doen om dat te bewerkstelligen.
Inspiratiequote
's Avonds kijk je terug op je dag en noteer je wat er goed ging op die dag en wat je had kunnen doen om de dag nog beter te laten verlopen. Ook wordt er gevraagd of je nog iets tegen jezelf wilt zeggen. Je moet klein schrijven of kort van stof zijn, want hiervoor krijg je elke avond maximaal 2 regels tot je beschikking. In de beperking toont zich de meester, ten slotte. Elke dag staat er net als in sommige agenda's een inspiratiequote.
Een mooie oefening
Naast de dagelijkse invuloefening wordt de lezer een aantal keer gevraagd om uitvoeriger te reflecteren op de veranderingen waarmee je aan de slag bent geweest, bijvoorbeeld wat je hebt geleerd, wat je lastig vindt, enzovoort. Wanneer je alle 150 dagen hebt ingevuld, tussentijds uitvoeriger hebt nagedacht en teruggekeken, kan je aan het einde een brief aan jezelf schrijven. En dan niet aan je nieuwe verbeterde versie van nu, maar de versie van jezelf die je was voor je aan dit dagboek begon. Mij lijkt dat nog best lastig, maar ook een mooie oefening om voor jezelf nog een aantal zaken te benoemen en bevestigen. Het gaat in het leven niet altijd soepel en ik kan me goed voorstellen dat zo'n brief je dan weer even kan helpen het juiste spoor te vinden.
Volhouden
Al met al vind ik het best een aardig boek dat mensen met meer discipline dan ondergetekende kan helpen te reflecteren en kleine dingen te laten veranderen en in te slijten in het dagelijks leven. Mijn uitdaging zou vooral zijn om het überhaupt consequent vol te houden en daarin ben ik vast niet de enige. Maar dat gezegd hebbende: je kan elke dag opnieuw beginnen en er is ook niemand die zegt dat je geen 200 dagen over dat dagboek mag doen, hoewel het voor de routine zeker beter is om het dagelijks te doen.
Dit boek zou zomaar eens aardig kunnen zijn als kadootje voor jezelf als je een beetje zoekende bent in deze tweede coronawinter, of als kadootje onder de kerstboom voor iemand anders. Als je dan in 2022 toch wilt werken aan je goede voornemens en je bang bent dat in no time de klad er in kan komen, is dit boek misschien nog wel een verduld fijn hulpmiddel. Het enige jammere is het Engelse gebabbel in de hoofdtekst, dat komt gelukkig verderop niet meer voor. Behalve in de inspirational quotes. En vooruit, dan mag het!
Over Sippy van Akker
Sippy van Akker MSc is bestuurskundige en legt zich toe op coaching en consultancy op het gebied van mens, werk en zingeving. Sippy schrijft over deze onderwerpen op zinvollerleven.nl, platform voor bewust en zinvol leven en werken.