Stel dat de meer dan 50 doden en meer dan 500 gewonden – Las Vegas, enkele weken geleden - niét door een schietende eenling waren veroorzaakt, maar door een nieuwe infectieziekte? Ook op één dag? Welke maatregelen zou het Amerikaanse Congres dan nemen? Of wat zou de Nederlandse regering doen, als zoiets bij ons gebeurde?
Dergelijke vragen worden opgeroepen door de hoofdredacteuren van de vier belangrijkste medische vaktijdschriften in de VS. Door schietpartijen als gezondheidscrisis te beschouwen zou, verhoudingsgewijs met ziekten met dezelfde aantallen slachtoffers, jaarlijks 1,4 miljard dollar aan onderzoeksgeld beschikbaar komen. De realiteit: het jaarbudget voor onderzoek naar wapengebruik in de VS is 20 keer zo laag. Waarbij het natuurlijk wel de vraag is, of louter meer onderzoek tot minder schietincidenten gaat leiden. Aanvullende preventieve maatregelen, op basis van die onderzoeksresultaten, lijken onvermijdelijk.
Een voorbeeld van de rol van collectieve risicoperceptie, en de inconsistentie daarin. Een mooie opgave voor onze nieuwe regering, Ruttte III, om Nederlandse collectieve risicopercepties tijdig te herkennen. En om op basis daarvan maatschappelijk acceptabele én wijze besluiten te nemen.
Dr. Martin van Staveren adviseert organisaties over anders omgaan met risico’s. Zijn missie is om daarmee effectiviteit en welzijn te vergroten, binnen én buiten organisaties. Martin is ook kerndocent aan de executive masteropleidingen Risicomanagement en Public Management, Universiteit Twente. Begin 2015 verscheen zijn boek Risicogestuurd werken in de praktijk bij uitgever Vakmedianet.
Gebaseerd op het volgende artikel: https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/11/amerikaanse-artsen-vuurwapens-bedreigen-de-volksgezondheid-13444866-a1576823
Over Martin van Staveren
Martin van Staveren is adviseur, auteur, docent en spreker. Hij ontwikkelde het gedachtegoed voor risicoleiderschap. Met zijn bureau VSRM helpt hij organisaties doelgericht om te gaan met risico’s én kansen in complexe situaties. Eerder schreef hij onder andere Risicogestuurd werken (2015), Risicoleiderschap (2018) en Iedereen Risicoleider (2020).
