Geen grenzen aan de toekomst Er zijn geen grenzen aan de menselijke verbeeldingskracht Er zijn geen grenzen aan ons vermogen om te veranderen Er zijn geen grenzen aan ons vermogen om te verbeteren Er zijn geen grenzen aan onze bereidheid om te presteren Er zijn geen grenzen aan onze wil om te bedienen De enige grenzen die er zijn, bepalen we zelf Er zijn geen grenzen

Men spreekt vaak over het nut van kennismanagement maar komt dan al gauw niet verder dan wat zweverige theorieën en dappere plannen. De auteur probeert echter met dit boek een bijdrage te leveren om kennismanagement dichterbij de praktijk te brengen en makkelijker uitvoerbaar te maken.

'De 49 basisregels...' roept de suggestie van een wetmatige logica achter het getal 49 op. Die logica blijkt er niet te zijn. Overigens diskwalificeert dat het boek niet. Iedereen die met kennismanagement te maken krijgt, ontdekt de veelheid van facetten die aan het onderwerp kleven.

Jeroen Betrams heeft met dit boek een welkome aanvulling gemaakt op de veelal conceptuele boeken die over kennismanagement al zijn geschreven. In zekere zin kan het boek worden beschouwd als praktijkboek voor degenen die al eerder kennis hebben gemaakt met de techniek etc. van kennismanagement.

Het boek begint met een impressie van de stand van zaken op het gebied van kennismanagement, teneinde hier op voort te kunnen bouwen. Daarna gaat Mathieu Weggeman verder met de begrippen kennis en leren. Dit is dan ook het meest theoretische gedeelte van het boek.

'De McKinsey-praktijk' is een vervolg op het boek de 'McKinsey-methode'. Dat boek, geschreven door Ethan Rasiel, is vooral beschrijvend. 'De McKinsey-praktijk' begint waar de 'McKinsey-methode' ophoudt en laat zien hoe u de technieken van McKinsey kunt toepassen in uw carrière en organisatie.

Onlangs verscheen van de hand van Joost van Krimpen, opleidingsmanager van de opleiding Facility Management van de Haagse Hogeschool, de ingrijpend herziene versie van 'Facilitaire dienstverlening doorgelicht' (1997) onder de nieuwe titel 'Facility Management in perspectief'. Het boek is - volgens de auteur in het voorwoord - primair bedoeld voor studenten van hogere opleidingen facility management. Maar, zo blijkt op verschillende plaatsen, Van Krimpen bereikt ook graag beleidsmakers en onderzoekers. Zo eindigt het boek met een dertiental 'werkhypothesen' die mogelijk inspireren tot nader wetenschappelijk onderzoek. Ook onderstreept Van Krimpen het belang van de facilitaire sector: In Nederland wordt de totale ' facilitaire markt' geschat op zo'n 31 miljard Euro per jaar; 347 duizend medewerkers in 20 duizend bedrijven verdienen er hun brood.

Is h

Het lezen van een boek van dit niveau met ruim 700 bladzijden, tijdens een vakantie in de Pyreneeën, is geen kleinigheid. Het doorlezen bleek een proces. Ik heb het boek gehaat, had ik het maar thuis gelaten, dagen heb ik het niet aangekeken om het tenslotte toch weer op te pakken. Professor Wim van Dinten aan de Erasmus Universiteit (en ex-directeur Strategie Rabobank) zou en mocht mij er niet onder krijgen. 

Kwaa

We kennen ze allemaal: de manager die tijdens een zware meeting met een hoog gemiddeld uurloon naar de flipover stapt, een fraaie schets op het papier zet en vervolgens de processtappen weergeeft. De observanten proberen het gevoel van jaloezie te onderdrukken voor het feit dat zij de flipover ook deze keer niet hebben benut. Hun kritiek dat het gepresenteerde model slechts een beperkte weergave van de werkelijkheid is, wordt terzijde geschoven. Het geschetste model biedt immers voldoende aanknopingspunten voor gerichte actie en dat spreekt het bestuur aan.

Dit boek stelt zichzelf tot doel een leidraad te geven voor 'het succesvol invoeren van een klantgerichte bedrijfsstrategie', getuige de ondertitel. De auteur wil vanuit de praktijk over de praktijk schrijven, hetgeen bij menig managementboek als excuus wordt gebruikt om de theorie links te laten liggen. Zo niet Sjors van Leeuwen, die in een goede en krachtige introductie CRM op een begrijpelijke manier en puttend vanuit verschillende goede literatuurbronnen neerzet. 

Sche

'Er is geen betere leraar dan de ervaring', zo luidt een zin uit het boek 'Het innerlijk spel door tennis', maar niet zomaar een zin. Het is de essentie van dit boek over onder andere leren, coaching en concentreren.

De titel van het boek trok me. Immers, dit is een vraag die managers zichzelf meerdere malen per dag stellen. Als adviseur is het een vraag die je vaak voorgelegd krijgt als nieuwe ideeën of werkwijzen in een organisatie ingevoerd worden.

Levert het boek van Frank van Luijk nu houvast voor de manager om gedragsveranderingen te begeleiden of geeft het boek in vogelvlucht een overzicht van relevante, psychologische theorieën?

'Hoe krijg ik ze zover' als titel suggereert dat je een 'how to...' boek in handen krijgt. De achterflap helpt je uit de droom. Dat is niet de insteek van de auteur. Maar wat krijg je wel? Een, zeker voor leken nuttige, kritische spiegel die je voorgehouden wordt.

Door de toegenomen concurrentie voor zowel producten als diensten is het tegenwoordig niet meer voldoende om een nieuw product op de markt te brengen om daarna achteroverleunend jarenlang winst te maken. Het gaat er volgens marketinggoeroe Trout niet om wat het product kan doen, maar wat u anders doet dan anderen, kortom differentiëren. In zijn boek 'Differentiëren moet je leren' geeft hij zowel een theoretische onderbouwing van de noodzaak tot differentiëren als veel voorbeelden en bruikbare tips.