Er staan, inclusief cover, de nodige cartoons in het boek. Hoe serieus moeten we Het Management Wetboek eigenlijk nemen?
Het is een serieus boek met een knipoog. De wetten moet je wel degelijk serieus nemen. Sommige zijn ook bijna wetenschappelijk te onderbouwen. Maar er zijn ook ervaringswetten bij waarvan ik denk: nou daar moet je als manager nog eens goed over nadenken.
Nog een reden om aan de serieusheid te twijfelen: bij elke wet plaats je ook kritiek op de wet. Is het dan wel een echte wetmatigheid?
Er zitten wetten tussen die zo veel worden gebruikt dat het bijna een dogma wordt. Dan is er zeker kritiek op te hebben. Maar er zijn ook situaties die vrijwel altijd gelden, zodat je kunt zeggen dat het een echte wetmatigheid is. Dit boek geeft inzicht in de wetten, inclusief de vraagtekens die je er bij kunt zetten.
In het intro van het boek schrijft u dat het in de praktijk managers zelden lukt om excellente organisaties te ontwikkelen. De manager die de tachtig wetten in dit boek kent, is die in staat om wel die excellente organisatie neer te zetten?
Het geeft een basis waar je rekening mee moet houden. Men vergeet vaak deze wetten en dan lukt het niet om een excellente organisatie te vormen. Het boek zegt eigenlijk: pas op, vergeet geen rekening te houden met deze wetten.
Wat is je eigen lievelingswet?
Ik heb er een paar. De wet van Wirth bijvoorbeeld. Software vertraagt in hoger tempo dan hardware versnelt. Of de wet van Brooks. Het inzetten van meer menskracht op een softwareproject dat al te laat is, zal ertoe leiden dat het project alleen nog maar later afgerond zal worden. Of het voor managers ook heerlijk koketteren met kennis is als je de wetten kent na het lezen van dit boek? Ik merk wel in colleges en workshops dat mensen het leuk vinden. Het boek leest ook makkelijk en is erg toegankelijk.
Wat mis je als je de wetten niet kent?
Je mist een stuk basiskennis. Als je de wetten wel had gekend, had je misschien beter met bepaalde zaken om kunnen gaan. De belangrijkste onderliggende boodschap is misschien wel dat je gewoon eens na moet denken over de wetten en de gevolgen ervan, en pik eruit wat van jou van toepassing is. Neem het Peter Principle. In een hiërarchie zal elke werknemer opklimmen tot hij zijn niveau van onbekwaamheid heeft bereikt. Dat moeten toch veel mensen om hen heen herkennen.
Om het af te leren, nog één wet, tot slot.
De wet van Parkinson is ook erg toepasselijk. Werk breidt zich uit tot de tijd die beschikbaar is gesteld voor zijn voltooiing. Geef je iemand een uur om iets te doen, duurt het ook een uur. Je geef je een dag, duurt het een dag.
