Groots, meeslepend en heroïsch. Zijn dat de eisen die worden gesteld aan de hedendaagse leider? Groots om het tumult te kunnen overstijgen en overzien. Meeslepend om mensen mee te krijgen, los te weken van een wereld waar schreeuwerige meningen een aanzuigende werking hebben. En vooral heroïsch onfeilbaar en ongevoelig voor cancelcultuur.
Ideaalbeeld
Het is een onmogelijke missie geworden voor iedereen die dit ideaalbeeld van een leider nastreeft. Steeds vaker blijken charismatische grootheden samen met hun heldenstatus van hun voetstuk te vallen. Omdat ze ook maar mensen zijn, ieder met hun eigen kryptonite. En vallen ze (nog) niet van hun voetstuk, dan blijkt hun voorbeeld onnavolgbaar te zijn. Bijna onmenselijk perfect, waardoor hun volgers niet eens meer proberen om dit ideaalbeeld na te streven. Met een passieve aanhang tot gevolg. Het heldendom heeft afgedaan.
Harder werken, harder blazen
Maar wat dan wel? Hoe kun je als bestuurder, manager of teamleider dan wel samen je doelen bereiken, in plaats van alleen en eenzaam de kar te trekken? In mijn omgeving zie ik managers vooral terugvallen in een directieve managementstijl. Harder werken, harder blazen. De troepen aan het werk, of desnoods zelf bijspringen. Manieren die vooral op korte termijn nog wel een oplossing lijken, maar naarmate de tijd verstrijkt zowel teams als de manager zelf uitputten. Bij ‘Alles uit je team halen’ had ik altijd een heel ander beeld…
Verbinding
Na hiërarchie en heldendom is het tijd voor een nieuwe managementstijl: menselijke verbinding. Onderzoeken te over naar de achtergrond van fenomenen als The Great Resignation, Quiet Quitting, Ghosting, en verontrustende burn-out cijfers laten belangrijke trends zien. We zijn op zoek naar zinvol werk, zingeving, en de behoefte om gezien en gewaardeerd te worden. Steeds minder mensen gaan ermee akkoord om ingezet te worden als het menselijk kapitaal van een onderneming. We willen met z’n allen meer zijn dan een stuk gereedschap. We willen een bijdrage leveren en van betekenis zijn. Het liefst met die talenten waar we mee kunnen uitblinken en er plezier aan beleven om die in te zetten. We willen weer gezien worden als mens, van gelijke waarde voor onze omgeving.
Dat vraagt vooral ook een mens als leidinggevende. Niet langer de alleswetende beslisser die voor de troepen uitsnelt. Nee, een leider onder de troepen, die stevig in zijn schoenen staat en ook beseft dat de klus vooral gezamenlijk geklaard wordt, met mensen. Mensen met al hun uitdagingen en grillen, net zoals de leider die zelf heeft.
Ruimte
In 1 Kans zet ik korte verhalen uit mijn eigen dagelijkse leven in als metafoor. Voor iedereen herkenbare situaties die inspireren om net even anders te kijken naar je eigen gedrag, en daarmee ook het gedrag van een ander beter te herkennen en begrijpen. Elkaar begrijpen en elkaars menselijkheid (weer) zien creëert verbinding en ruimte om te lachen om ons gedrag. Dat geeft ruimte om op een veilige manier tot nieuwe inzichten te komen en het morgen samen net weer even beter te doen. Het geeft ruimte om samen te blijven leren van elkaar.
Voorbeeldfunctie
Bewust zijn van de impact van je gedrag op de wereld om je heen is de sleutel tot modern leiderschap. Het gaat om het besef dat menselijkheid een veel krachtiger voorbeeldfunctie is dan heldendom. Menselijkheid is een navolgbaar voorbeeld dat anderen uitnodigt om weer mee te doen. Op deze manier krijgt leiderschap uiteindelijk een heel andere definitie: Verantwoording nemen voor een beoogd resultaat. Dan wordt leiderschap een eigenschap van het team en is elke dag weer een kans. Niet om het in je eentje perfect te doen, maar om het samen telkens weer net even beter te doen dan gisteren.
Over Roy van den Anker
Roy van den Anker is getrouwd en heeft 3 kinderen. Zijn sporen heeft hij verdiend in de verzekeringsbranche. Ruim 25 jaar vervulde hij uiteenlopende posities bij verschillende organisaties. Van teamleider tot operationeel directeur en in organisaties van MKB tot corporate omvang. In meerdere organisaties werd hij partner.
