Ray Dalio heeft een fortuin gemaakt met Bridgewater, een investeringsbedrijf, en in zijn boek Principes schrijft hij over de lessen die hij leerde in de afgelopen veertig jaar. Het is een intrigerend boek met ontegenzeggelijk veel waardevolle inzichten, maar het is ook een boek dat schuurt omdat het laat zien dat geld verdienen weinig scrupules kent.
Het lijvige boek, bijna zeshonderd pagina's, is prachtig vormgegeven en bestaat uit drie delen. Het eerste deel is een minibiografie van Dalio, het tweede bevat de principes voor het leven en het derde deel zijn principes voor het werk. De twee laatste delen van het boek hebben een duidelijke en gedetailleerde indeling. Ik las het als een kookboek en pikte er de voor mij meest aantrekkelijke recepten uit. Omdat de vertaling af en toe hapert, leest het boek namelijk niet echt lekker vlot weg. Daarnaast zijn ook niet alle onderwerpen relevant voor alle lezers. De logische indeling, de samenvattingen en het uitgebreide register zijn dan meer dan handige hulpmiddelen tijdens het lezen.
Alle lessen die Dalio gedurende zijn carriere leerde is hij vanaf een zeker moment gaan vertalen in principes. Deze principes zijn voor hem leidend in zijn leven en in zijn werk. Het consequent doorvoeren van deze principes in zijn leiderschap, en daarmee ook in zijn bedrijf Bridgewater, is voor hem de kern van zijn succes. Het eerste deel, zijn biografie, las ik met veel plezier. Nu ben ik sowieso liefhebber van een goed geschreven biografie maar deze is pakkend, open, eerlijk en een uitstekende inleiding op de rest van het boek. Openheid en eerlijkheid voeren namelijk ook de boventoon in Dalio's principes voor leven en werk. Hij pleit voor radicale openhartigheid en ziet dat als de enige manier waarop innovatieve ideeën in een organisatie daadwerkelijk tot bloei kunnen komen. Dit is een voorbeeld van hoe de schrijver de lezer meeneemt in zijn gedachtegang. Dalio's filosofie stelt dat een organisatie in al haar delen, systematisch ingedeeld kan worden in regels en begrepen kan worden als een machine. Principes beschrijft alle onderdelen van die machine met grote nauwkeurigheid. Het geeft de lezer een uniek inzicht in hoe Dalio besluitvorming in zijn organisatie benadert, uitdagingen aangaat en sterke teams weet te bouwen.
Wat voor mij schuurt in het boek is dat enige reflectie van Dalio op de negatieve effecten van zijn manier van investeren ontbreekt. Zo is hij bijvoorbeeld bijzonder trots op zijn bijdrage aan de massaconsumptie van McNuggets, schroomt hij niet gebruik te maken van politiek instabiele landen om geld te verdienen en is hij mild over de rol van bankiers in de monetaire crisis aan het begin van deze eeuw. Daarnaast heeft Dalio een bijzondere fascinatie voor sterke leiders. Enerzijds is het zeer boeiend om te lezen over hoe hij deze leiders weet te verleiden om psychometrische testen zoals MBTI te doen en zijn analyse van de resultaten. Anderzijds is daar zijn uitgesproken voorkeur voor sterke leiders met soms toch een tamelijk dubieuze reputatie zoals Deng Xiaoping. Zijn vriendschap met de totalitaire oprichter van de stadstaat Singapore, Lee Kuan Yew is begrijpelijk. Ze vonden elkaar in het nauwkeurig en consequent uitvoeren van hun principes.
Principes is door het detail waarmee Dalio zijn managementfilosofie beschrijft uniek in haar soort. Dat maakt het in verschillende opzichten een uitdaging om te lezen. Wil je snel inzicht krijgen in het geheim van zijn succes dan sta je voor een behoorlijke analytische klus. Heb je de tijd om je met aandacht te verdiepen in een van de meest succesvolle ondernemers van de afgelopen vijftig jaar dan hoort dit boek op je bureau te liggen.
Over Wiemer Renkema
Wiemer Renkema is eigenaar van To be Training & Consulting, een innovatief human resources training- en managementadviesbureau. Hij is de auteur van Managen of niet, dat is de vraag.
